aku kalau ngan "dia" ni, aku takut sangat. tengok "dia" pun aku dah kecut. muka "dia" tu macam raksasa. sebab tu aku benci "dia". apatah lagi kalau "dia" ni dekat ngan aku. memang aku nangislah. paham tak betapa ketakutan aku terhadap "dia" ni tinggi dah tahap macam mana?
sejak dari dulu lagi dah aku tak suka "dia". aku pun tak tahulah macam mana aku tak suka "dia". tapi satu perkara yang buatkan perasaan ketakutan aku terhadap "dia" terboost sampai level 101% tu adalah disebabkan peristiwa ni.
masa tu, aku bersama rakan-rakan yang lain sedang bergembira, bercengkarama, bergurau senda, hahahaha. melebih pulak. senang cerita bermain dengan sungguh rianglah, hahahaha. aku dulu terer panjat pokok. jangan tak caya. dulu gua kurus wa cakap sama lu! hahaha. tapi masalah aku ni kalau dah panjat pokok tak berapa reti nak lompat turun terus. aku kena turun slow-slow.
nak dijadikan cerita, satu hari ni aku panjatlah pokok ceri ni, tak tinggi mana pun. dah puas memanjat, aku pun nak turun. on the way nak turun tu, "dia" tunggu aku kat bawah. kan aku takut gila ngan "dia". tak semena-mena, cecair panas mula membasahi pipiku yang gebu dan mulus ini. ye rakanku, aku menangis. bahkan bukan menangis biasa. meraung seperti orang meroyan. lama aku tercanguk atas pokok tu. semua tu disebabkan "dia". aku benci "dia".
![]() |
I HATE YOU! |